Column 1
Kort voor de gemeenteraadsverkiezingen eerder dit jaar liep ik tijdens het winkelen onverwacht een beoogd gemeenteraadslid tegen het lijf.
We raakten aan de praat over de Campagne en hij vertelde dat hij sinds een half jaar niet meer rookte. (...)
Even later betoogde hij: de rokers worden zich steeds meer bewust van de gevaren van roker. (dwz: voor henzelf ...)
Daarop zei ik: moeten wij, meerokers, dus lijdzaam wachten tot het de dames en heren rokers behaagt te stòppen??
Totaal verbluft stamelde de man: zó heb ik het nog nooit bekeken.
Vervolgens liep hij weg om na een paar minuten terug te komen: 'hier ga ik over nadenken'.
Dit gesprek laat in een notedop onverbiddellijk de discrepantie tussen de totaal uiteenlopende, mijlenver van elkaar afstaande werelden van rokers-slachtoffers en rokers zien.
Overigens zijn er uitzonderingen bij de rokers, maar veel te weinig.
English:
My impression was he meant the dangers for themselves.
Column 2
In NL is een werkgever verplicht een rookplek voor rokend personeel in het bedrijf te creeren.
Omdat er tal van verslavingen bestaan naast die aan nicotine, bijv. aan suiker, alcohol, sex etc. is het onterecht dat alleen nicotineverslaafden worden gefaciliteerd op het werk.
Het is tijd de barricades op te gaan voor hun medeverslaafden: dit riekt naar pure discriminatie, ongelijke behandeling, zogezegd. Gelijke monniken, gelijke kappen, nietwaar?
Anders-verslaafden moeten dit gewoon niet langer accepteren: rokers een verslavingsplek, dan zij ook!
De politiek is nu aan zet: er moet een wetsvoorstel komen voor alle verslaafden:
dus een verplicht mini-bordeel op het werk voor sexverslaafden, een café voor alcoholisten, een snoepwinkel voor suikerverslaafden etc. etc..